ඔබ ඈත සඳ වී පායා..

විශාරද බණ්ඩාර අතාවුද නම් විශිෂ්ඨ ගායකයෙකුගේ හඬින් ගැයෙන මනරම් ගීතයක් තමයි අද ලියන්න හිතුවේ. ගීතයේ පද රචනය ජයලත් මනෝරත්නයන් අතින්. ගීත ගොන්නක් නොලීව පුද්ලගයෙක් වුනත් ලියැවුන මේ ගීතයේ අපූර්ව බව කිය යුතුමය. ගීතයේ සංගීතයද ඒ අපූර්වත්වය වැඩි කරනවා. ගීතය පටන් ගන්නේ අපූර්ව සංගීත ඛණ්ඩයකින්. ඒ සංගීතය අපිව ගීතයේ පද අතර අතරමං කරන්න සමත් වෙනවා කියලයි හිතන්නේ. 

ඔබ ඈත සඳ වී පායා..
මම මෑත තරුවක පිපිලා..
මේ නිසල රැයේ ලොව නිදනා..
මා ඔබ ඔබ මා ළඟ ඉන්නා..

ගීතය පටන් ගන්නේ මේ විදිහටයි. ඔබ ඈත සඳක් විදිහට පායලා තියෙද්දී මම මෑත තරුවක පිපිලා. කෙතරම් ගීත ඇති ද සඳත් තරුත් ගැන ලි‍යවෙන හැමදාමත් සඳ තරුණියක සිහිපත් කරවනවා. අද ඔබ ඈතන් ඉන්නේ. බොහෝම ප්‍රභාෂ්වර විදිහට දිදුලමින්. නමුත් මම ගොඩක් ලඟින් එන්න කුඩා තාරකාවක්. ප්‍රමාණය විසින් තරුණිය තව තවත් සුන්දර බවත් ඇයගේ විශේෂත්වයත් ඉදිරියට ගේන්න සමත් වෙනවා. නමුත් මේ සියලු දේ වෙන්නේ මුලු ලෝකයක් නිදාගෙන ඉන්නාවූ බොහෝම නිහඬ නිසල රාත්‍රියක. නමුත් ඔබත් මමත් බොහේම ලඟනි ඉන්නේ. කොහොමද මේ ලඟින් ඉඳගෙනත් මේ තරම් දුරස් බවක් දැනෙන්නේ. 

අප දුරින් දුරක වුව තනියේ..
නෙත් සරින් පමණි හමුවූයේ..
ඒ ඈත් බවිනි හද අඳුරේ..
සෙනෙහසේ සොඳුරු බව පිරුනේ..

දැන් එකපාරටම අපිව අතීතයට ගෙනියනවා කියල හැඟීමත් එනවා. අපි බොහොම දුරක තනියම හිටි කාලයක්. ඒ කාලේ අපේ නෙත් විතරයි හමුවෙන්නේ. ඈතින් ඉඳගෙන බලනවා විතරයි. ඒ ඇස් වලින් කතා කරන සුන්දර අතිතයක්. නමුත් ඒ ඈත් බව නිසාම අපි හදවතින් හුඟක් බැඳිල හිටියා. ඒ නිසාම අපි අතර සොඳුරු ප්‍රේමයක් තිබුනා. ඇස් වලින් කතා කරන සමයේ විවිධ දේ නෙතුන් කතා කරනවා. ආදරය මුහුකුරා යන්නේ කාටත් නොදැනීම. ඒකාලේ ගැන සොඳුරු මතකයක් හිතපුරා යවද්දීම දැනෙන්නේ දැන් ඒක නෑ නේද කියන එක. පලමු පදය වත්මනටත් දෙවැනි කොටස අතීතයටත් ගෙනියන්නේ දැන් තිබෙන්නා වූ තත්වය හොඳින්ම පැහැදිලි කිරීමට විය යුතුය.

මධු සඳ තරුවද හමුවීලා..
සිටියද ඔබ මා ළංවීලා..
ඒ දුරක එදා අප පිපිලා..
තිබු සොඳුරු සෙනේ ගඟ සිඳිලා..

පෙම්වතුන් දෙදෙනා විවාහ වෙලා මංගල රාත්‍රියද ගතකරලයි ඉන්නේ. ඔබත් මමත් අද ගොඩක් ලංවෙලා ඉන්නවා. ඒ කාලේ දුකර ඉඳිද්දී අපි ප්‍රාර්ථනා කලේ මේ විිහට ලංවෙන්න නේද? නමුත් ඒ කාලේකොතරම් සතුටින් සිටියාද නමුත් අද ඒ ප්‍රේමයේ සොඳුරු බව නැති වෙලා ගිහින්. පිපිලා කියන බොහෝම නැවුම් සුන්දර දෙයක් විදිහට පෙන්වා දීලා තියෙන්නේ අපි කාටත් මලක් පිපෙනවා කියන එක සොඳුරු දෙයක් නිසාවෙන් විය යුතුය. ඒ එක්කම අද තියෙන කටුක බව පෙන්වන්න සිඳිලා කියන වචනය භාවිතය කෙතරම් අපූර්වද. සිඳුනු ගඟක ඇති කටුක බව වියලුණු පොළව හා මිය යන ගස්වැල් සියල්ල මතක් කරන ගමන් කෙතරම් අසරණ බවක් තියෙනවාද යන්න පෙන්වනවා කියලයි මට නම් හිතෙන්නේ. 

කොහොම වුනත් බණ්ඩාර අතවුදයන්ගේ ස්වරයේ තියෙන කනගාටු දායක ස්වරය හා අන්තරා කොටස් අතර ඇති සංගීත කණ්ඩයන් බොහෝම සියුම් විදිහට අපේ සිතිවිලි වලට තට්ටු කරනවා. දරක ඇති සියල්ල අපට ලංවුනාම බොහෝම කැතයි කියන දේ අපූර්ව විදිහට පෙන්වා දෙන ගීතයක් හැටියටත් මේ ගීතය දකින්න පුළුවන්. කොහෝම වුනත් අහල බලන්න බොහෝම නිසල වෙලාවක මේක අල බැලුවා නම් ඒ අපූර්වත්වය හොඳින් විඳින්න ලැබේවි. 

ඔබ ඈත සඳ වී පායා..
මම මෑත තරුවක පිපිලා..
මේ නිසල රැයේ ලොව නිදනා..
මා ඔබ ඔබ මා ළඟ ඉන්නා..

අප දුරින් දුරක වුව තනියේ..
නෙත් සරින් පමණි හමුවූයේ..
ඒ ඈත් බවිනි හද අඳුරේ..
සෙනෙහසේ සොඳුරු බව පිරුනේ..

මධු සඳ තරුවද හමුවීලා..
සිටියද ඔබ මා ළංවීලා..
ඒ දුරක එදා අප පිපිලා..
තිබු සොඳුරු සෙනේ ගඟ සිඳිලා..

ගායනය: විශාරද බන්ඩාර අතාවුද

සංගීතය : එච්. එම්. ජයවර්ධන
පද රචනය : ජයලත් මනෝරත්න